Feja dhe nacionalizmi

24/12/2007 Disa udhëheqës politikë të shteteve të mëdha
kujtojnë se është merita e tyre që janë në pozicionin e
drejtimit të politikës botërore. Për ta bërë më të qartë
këtë po citojmë dialogun e zhvilluar ndërmjet Pilatit dhe
Jezusit nga ungjilli i Gjonit kapitulli 18-19 kur ky i
fundit iu dorëzua nga farisenjtë për t’u gjykuar.

-Dhe Pilati tha: Domethënë ti je mbret? Jezusi u përgjigj:

-Ti thua që mbret jam unë. Unë për këtë kam lindur dhe për
këtë erdha në këtë botë, për të treguar të vërtetën. Çdo
njeri që është me të vërtetën dëgjon zërin tim.

-I thotë Pilati: Kush është e vërteta dhe më tej.

-Dhe hyri Pilati përsëri brenda dhe i thotë Jezusit: Nga je
ti? Ndërsa Jezusi nuk i dha asnjë përgjigje atij.

-I thotë Pilati: Tek unë nuk përgjigjesh, nuk e di që kam
pushtet të të kryqëzoj dhe pushtet të të liroj?

-U përgjigj Jezusi: Nuk do kishe asnjë pushtet mbi mua në
qoftë se nuk do të të ishte dhënë nga lart (domethënë nga
Zoti), prandaj t’i që do më dorëzosh do të kesh mëkatin më
të madh.

Në këtë dialog del e qartë që asnjë njeri në këtë botë duke
përfshirë dhe më të fuqishmin nuk është merita e tij që
ndodhet në atë pozicion dhe asgjë nuk bëhet pa vullnetin e
Zotit.

Duke kaluar në pikëpamjen fetare për nacionin (kombësinë)
del që feja pranon identitetin kombëtar, domethënë që një
njeri është francez, tjetri italian, tjetri gjerman, tjetri
kinez, tjetri shqiptar e kështu me radhë. Po kur vjen puna
që në politikë luhet karta e nacionalizmit dhe kur dikush
fillon të postulojë superioritetin e një kombi karshi një
kombi ose kombeve të tjera, këtu biem në kundërshtim me
parimet fetare.

Si në dhiatën e vjetër, si në ungjill ashtu edhe në kuran
njerëzit vlerësohen në bazë të besimit dhe jo të
nacionalitetit.

Eksperienca historike e dy shekujve të fundit ka treguar se
në shumicën e rasteve karta e nacionalizmit është luajtur
nga disa udhëheqës shtetesh kryesisht ateistë për të
përqendruar pushtetin në duart e veta dhe për të kaluar në
diktaturë. Duke filluar me Napoleon Bonapartin në fillim të
shekullit të 19-të dhe pastaj duke kaluar te Hitleri dhe
Stalini rreth mesit të shekullit të 20-të, Mao Ce Dunin në
Kinë dhe Enver Hoxhën në Shqipëri dhe Millosheviçin në
Serbi, Sadam Husseinin në Irak etj, është luajtur në fillim
me kartën e nacionalizmit dhe më vonë pasi kanë përqendruar
pushtetin në duart e veta kanë kaluar në diktaturë të egër,
diku më shumë e diku më pak në shumicën e tyre që tashmë
dihet nga të gjithë.

Librat fetarë asnjëherë nuk kanë vlerësuar njeriun nga
kombësia, por nga shkalla e besimit tek Zoti. Në ungjill
thuhet që shkoni tek të gjitha kombet (fjalët e Jezusit),
të predikoni ungjillin po kështu edhe në Kuran që thuhet se
kurani është shpallje për të gjithë botën. Bile në një
hadith të profetit Muhamed thuhet që nuk është më i mirë
arabi nga jo arabi në shkallën e besimit (dhe jo si disa
puritanë islamë të grupit të Bin Ladenit dhe ndonjë tjetri
që postulojnë superioritetin e kombeve arabe karshi kombeve
të tjera).

Komunizmi që ka dashur të verë në organizimin e jetës
shoqërore parimet e ungjillit duke hequr Zotin si
rregullues absolut i kësaj jete në këtë botë përfundoi në
një diskreditim dhe disfatë të turpshme.

Në mënyrë të veçantë në bazë të aktualitetit dëshiroj t’u
drejtohem nacionalizmit dhe nacionalistëve serbë.

Ju mendoni se po ju bëhet padrejtësi historike për ngjarjet
që ju kanë ndodhur në vitet e fundit. Por unë do të
përpiqem ta trajtoj nga ana fetare.

Së pari, ju keni qenë kombi brenda kuadrit të
ish-Jugosllavisë që keni përhapur ideologjinë komuniste dhe
ateiste në vendet ballkanike, bile në Greqi që për fat të
keq ka mjaft ateistë akoma edhe sot ideologjia komuniste e
përhapur nga Moska staliniste nëpërmjet jush në Ballkan
shkaktoi një luftë civile me shumë viktima.

Së dyti, në raport me shqiptarët paraardhësit tuaj brenda
kuadrit të ish-Partisë Komuniste jugosllave si Miladin
Popoviçi, Velimir Stoiniçi, Stefan Mugosha etj, vendoset në
krye të Partisë Komuniste shqiptare një ateist të tërbuar
Gjirokastre, Enver Hoxhën, i cili shpërfytyroi bazën morale
të kombit shqiptar në një luftë të egër antifetare të hapur
që nuk kishte ndodhur tek asnjë ndër vendet ish-komuniste,
dhe pastaj latë duart si Pilati edhe ikët.

Atëherë, ju nacionalistë serbë kujtoni se do të ngeleni të
pandëshkuar nga Zoti për këtë përgjegjësi historike? Mos iu
shkojë mendja, do të përgjigjeni një më një për hapjen e
ideve ateiste dhe komuniste në Ballkan me pasojat e tyre.
Koha do ta tregojë atë.

Ndërsa ata që e duartrokitën Enver Hoxhën për luftën e tij
të paskrupullt antifetare bashkë me disa servilë që e
rrethonin dhe disa sekretarë partie injorantë u pagua me
një tranzicion shumë të dhimbshëm që e kemi parë të gjithë
gjatë 17 viteve.

Në kohën tonë vihen re dy fenomene që lidhen me tolerancën.
Nga ato vende që kam parë unë deri më sot se në kohën e
Hoxhës kam qenë i izoluar në majat e maleve për një kohë të
gjatë, bile do të ishte një ëndërr për të dalë jashtë
shtetit.

E para është toleranca nacionale. Ndër vendet më tipike që
kanë aplikuar tolerancën nacionale që për mua është e
admirueshme janë Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Në këtë
vend të madh, qytetar i të cilit jam edhe vetë nuk
vlerësohet njeriu as nga kombësia dhe as nga raca, nuk
bëhet dallim nëse je i bardhë apo i zi, a je evropian apo
aziatik, por vlerësohet nga aftësia në punë dhe nga bagazhi
intelektual. Mendoj që të tjerët duhet të marrin
eksperiencë nga Amerika në këtë fushë dhe të mos merren me
fraza nacionaliste si kohët e fundit Ugo Çaves në Venezuelë
që në shumicën e rasteve kanë synim për të grumbulluar
pushtetin.

E dyta, është toleranca fetare. Mendoj se çdo njeri duhet
të shikojë me sytë e tij një gjë dhe jo të niset nga fjalët
e të tjerëve. Këtë tolerancë fetare e kam parë në Turqi ku
isha para disa ditësh në Stamboll dhe vura re një dukuri
befasuese për mua.

Meqenëse me një grup miqsh të mi të vjetër vizituam disa
spitale të Stambollit si “Metropolitan” etj për çudinë
time, në katin e parë të këtyre spitaleve pashë afër
njëra-tjetrës një kishë ortodokse të vogël, një kishë
katolike të vogël, një sinagogë izraelite dhe sigurisht
edhe xhami dhe secili mund të falej sipas besimit të vet.
Gjithashtu në qytetin e Stambollit kishte rreth 270 kisha
dhe mjaft sinagoga. Kështu që faktet hedhin poshtë
opinionet dhe pasionet personale që në shumicën e rasteve
nuk janë objektive, por subjektive. Dhe në Shqipëri kemi
një tolerancë fetare ndërmjet feve kryesore, por toleranca
që kam parë në Stamboll është mbresëlënëse.

Më në fund janë disa klerikë kryesisht peshkopë, por edhe
fetarë islamikë, ekstremistë që u bëjnë iso politikanëve
nacionalistë, duke shkelur në mënyrë flagrante librat e
shpalljeve. Këta në mënyrë të sigurt janë të çregjistruar
nga pozicioni fetar dhe ndëshkimi i tyre ditën e gjykimit
do të jetë i madh. Jezusi ka thënë se ai që do të jetë i
pari duhet të jetë shërbëtor i të gjithëve. Dhe nuk matet
besimi dhe shenjtëria nga rrobat e stolisura dhe as nga
limuzinat që t’u mbajnë çadrat disa vartës tuaj, gjë që e
bëjnë edhe disa politikanë pa bazament, më tepër për t’u
dukur. Ndëshkimi juaj, klerikë të nderuar, do të jetë shumë
i dhimbshëm, edhe ferri ose xhehenemi do jetë i hapur për
ju.

Materializmi i shfrenuar i ditëve tona që për fat të keq e
kanë edhe disa klerikë po çon shoqërinë njerëzore në një
polarizim agresiv dhe drejt tatëpjetës, por edhe kjo
tatëpjetë morale do të ketë fundin e saj dhe ndëshkimi i
Zotit do të jetë atëherë kur nuk e prisni.